رفتم مرا ببخشو مگو او وفا نداشت      

                                         راهی به جز گریز برایم نمانده بود

این عشق آتشین پر از درد بی امید

                                         در وادی گناه و جنونم کشانده بود

رفتم که داغ بوسه ی پر حسرت تو را

                                          با اشکهای دیده ز لب شستشو دهم

رفتم که ناتمام بمانم در این سرود

                                          رفتم که با ناگفته به خود آبرو دهم

رفتم مگو مگو که چرا رفت ننگ بود

                                          عشق من و نیاز ما و سوز و ساز ما

از پرده خموشی و ظلمت چو نور صبح

                                          بیرون فتاده بود به یکباره راز ما

رفتم که گم شوم چو یکی قطره اشک گرم

                                           در لابه لای دامن شب رنگ زندگی

رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان

                                            فارغ شوم ز کشمکش و جنگ و زندگی

من از دو چشم تیره و گریان گریختم

                                            از خنده های وحشی طوفان گریختم

از بستر وصال به آغوش سرد هجر

                                            آزرده از ملالت وجدان گریختم

ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز

                                             دیگر سراغ شعله ی آتش ز من مگیر

می خواستم که شعله شوم سرکشی کنم

                                            مرغی شوم به کنج قفس بسته و اسیر

روحی مشوشم که شبی ز خویش

                                             در دامن سکوت به تلخی گریستم

نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها

                                              دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم                                

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: